Punjabi Poetry – mystic wisdom in poetic form
Punjabi was the language of common people so he used the Punjabi language to express his ideas. Bulleh Shah advocated tolerance, compassion and harmony among people of different faiths and beliefs in his poetry. His poems are as still recited, sung and valued by a large number of people, making him a regarded figure in the literary and cultural heritage of Punjab.
masjid dha de mandar dha de dha de jo kuch dhenda : ik banday da dil na dhawee Rab dila wich rehnda
مسجد ڈھا دے مندر ڈھا دے ڈھا دے جو کچھ ڈھیندا
اک بندے دا دل ناں ڈھاوی رب دلاں وچ رھندا
teri yaad de wich mai mar jasa : mainu aina yaad na aaya kar
تیری یاد دے وچ میں مر جا ساں
مینو اینا یاد نہ آیا کر
har koi yaar nahe honda bullehya : kadi kalyan beh k soch tay sahi
ہر کوئی یار نہیں ہوندا بلھیا
کدی کلیاں بہہ کہ سوچ تے سہی
asi nazik dil de log haun : sada dil na yaar dukhaya kar
اسی نازک دل دے لوگ ہاں
ساڈا دل نہ یار دکھایا کر
parh parh aalam fazil hoya : kaday apnray aap nu parhya nahe
پڑھ پڑھ عالم فاضل ہویا
کدے اپنڑے آپ نوں پڑھیا نہیں